Krucha jak rogalik

W czasach słowotoku i pustosłowia są słowa, które poruszają i przypominają o istocie człowieczeństwa. Takie są wiersze Magdaleny Szpunar – uważnej obserwatorki codzienności i spraw ważnych dla świata. Jej poezja to głos tych, którzy często pozostają cisi.

„Krucha jak rogalik” to tomik o kobiecości – kruchości i waleczności, byciu „Arktyką i Afryką” jednocześnie, o trwaniu „na przekór i wbrew”. W tych wierszach odbija się życie matek, kobiet osieroconych, ofiar przemocy i bezdusznego prawa, a także zwykłych ludzi, którzy każdego dnia mierzą się z losem.

41 wierszy. 41 spotkań z drugim człowiekiem. Historie, przy których wyciera się łzy, uśmiecha, wzrusza. To lustro, które mówi o tym, co „stwarzało nas dzień po dniu”, przypomina chwile, gdy „przestawałaś być sobą, bo ważne było wszystko wokół”. I radzi, by czasem odpuścić światu. I sobie.